Przyjęcie w stylu włoskim – proste przekąski i przystawki

Rodzina, przyjaciele, żywiołowe rozmowy, smaczne jedzenie – w zabieganym świecie bardzo mi tego brakuje.

Gonimy i nie mamy na nic czasu. Odnoszę wrażenie, że w Warszawie jest to widoczne jeszcze mocniej – gotowanie dla znajomych, przyjaciół, a czasem nawet rodziny jest tu ewenementem. Przygotowanie prostego przyjęcia to czarna magia – łatwiej jest przecież zadzwonić po pizzę czy sushi, zamówić catering lub skorzystać z pomocy mamy, która nigdy nie odmawia. Ja uważam, że zawsze warto dać jakąś cząstkę z siebie. Przygotować coś samodzielnie od serca dla ludzi, których lubimy. Sprawi to frajdę nie tylko im, ale w końcowym rozrachunku także nam. Według mnie dawanie jest przyjemniejsze niż branie. Wtedy też rodzą się najfajniejsze wspomnienia. Do dziś pamiętam jak za czasów dzieciństwa większość dzieci miała „ten sam” urodzinowy tort z jedynej w miejscowości cukierni. Gdy moja mama zrobiła mi tort „jeża” z wbitymi w ciasto słonymi paluszkami, byłam najdumniejszym dzieckiem na osiedlu. Bo nie był z cukierni, bo był od mamy – taki, o jakim wtedy marzyłam.

Ostatnio gościłam swoją rodzinę – świętowaliśmy małą okazję. Jako że na przygotowanie przyjęcia miałam wyjątkowo mało czasu, wszystko musiało być proste i w miarę szybkie. W świętowaniu nie chodzi przecież o to, aby gospodyni urobiła się po pachy, a potem jeszcze całe spotkanie biegała, zmieniając talerzyki i podgrzewając kolejne dania. Planując menu postawiłam na przyjęcie w stylu włoskim. Za co kocham włoską kuchnię? Właśnie za prostotę! Z kilku dobrej jakości składników jesteśmy w stanie wyczarować przepyszne dania. Zdecydowałam się na kilka lekkich przystawek i przekąsek na zimno, które cały czas dostępne były na stole, jedno sycące danie główne i proste desery. Wszystko zrobione rano, aby po południu zasiąść do stołu. Liczę, że coś Was zainspiruje!

Najważniejsze jest planowanie. Nie zostawiajcie myślenia o menu na ostatnią chwilę. Lepiej usiąść wcześniej i spisać sobie wszystkie składniki – tak, abyśmy mieli czas na spokojnie zrobić potrzebne zakupy. Oprócz składników dań, pomyślcie o dekoracji – u mnie idealnie sprawdziły się doniczki ze świeżą bazylią. Nie zapomnijcie o czymś do picia – na moim przyjęciu idealnie wkomponowało się włoskie prosecco.

Jeśli Wasze spotkanie jest mało oficjalne, można spokojnie użyć jednorazowych talerzy – najważniejsi są przecież goście! Moim zdaniem ładne nakrycie do stołu tworzy swoistą atmosferę, dlatego jeśli macie ładną zastawę – używajcie jej, niech nie stoi latami w kredensie, jak wszystkie nigdy nie użyte kryształy naszych babć.

W dzień zero warto zadbać o przekąski – u mnie na stole pojawiły się paluszki grissini do chrupania, a na stole porozkładałam pomidorki koktajlowe, które można było podjadać, a jednocześnie stanowiły dodatkową, naturalną ozdobę. Jeśli lubicie sery – świetnie się sprawdzą, ja postawiłam na gorgonzolę, którą bardzo lubi mój mąż.

czarne i zielone oliwki, 3-4 łyżki oliwy z oliwek, 1 łyżka soku z cytryny, pół ząbka czosnku, szczypta soli, duża garść posiekanych świeżych ziół (np. pietruszka, koperek, bazylia, tymianek – można użyć też łyżeczki ziół suszonych)

Przekąską, którą przygotujecie w kilka minut są marynowane oliwki. Nie każdy je lubi, ale znam mnóstwo osób, które je kochają. Są wciągające jak chipsy, a znacznie zdrowsze. Wystarczy kupić po słoiku czarnych i zielonych oliwek. Posiekać garść ziół i dodać do oliwy wymieszanej z sokiem z cytryny, czosnkiem i szczyptą soli. Gdy takie oliwki wymieszamy z sosem, są już praktycznie gotowe do podania. Można je nakładać łyżką lub postawić obok wykałaczki.

600-800 g fasolki szparagowej, 3-4 łyżki obranych pistacji, 2 łyżki startego parmezanu, mała doniczka bazylii, 4 łyżki oliwy z oliwek, mały ząbek czosnku, sól

Fasolka szparagowa króluje teraz na straganach. Nie znam nikogo, kto nie lubi jej jeść. Jest doskonałym dodatkiem do niemal każdego dania. Zamiast podawać ją z bułką – możemy zrobić do niej pistacjowe pesto. Poznałam tę kombinację u Nigelli i jest świetna. Wystarczy obciąć fasolce końcówki i ugotować ją tak, jak lubicie – na miękko lub al dente – w osolonym wrzątku z dodatkiem połowy ząbka czosnku. Następnie blenderem należy zmiksować składniki pesto: pistacje, liście bazylii, parmezan, oliwę, pół ząbka czosnku i sporą szczyptę soli. Pod koniec blendowania dodajemy 2 łyżki wody z gotowania fasolki. Odsączoną fasolkę łączymy z pesto – pyszne na ciepło i na zimno.

wiejski chleb, ciabatta lub bagietka, oliwa czosnkowa, ricotta, świeże figi, miód.

Grzanki z ricottą i figami to coś wybornego. A zajmują tylko kilka chwil. Wystarczy pokrojony chleb (bagietkę czy ciabattę) podsmażyć do zezłocenia na czosnkowej oliwie (można wrzucić po prostu na oliwę przekrojone ząbki czosnku w łupinie) – wystarczy nią spryskać patelnię (zwykłą lub grillową). Grzanki smarujemy serkiem ricotta i układamy na wierzchu plasterki fig. Polewamy cienką strużką miodu. Nic więcej im nie trzeba – ja podałam je na sałacie i rukoli.

świeży melon, dobrej jakości szynka parmeńska

Prosciutto e Melone, czyli melon w szynce parmeńskiej to jedna z najprostszych przystawek świata. Potrzebujemy tylko dojrzałego, słodkiego owocu (może być Wasza ulubiona odmiana melona – nadają się zarówno pomarańczowe jak i żółte) i prawdziwej szynki parmeńskiej. Słodycz i słoność w jednym – wydaje się banalne, a jest wspaniałe. Niektórzy do tej przystawki podają jeszcze ocet balsamiczny – ja wolę najprostszą wersję.

dojrzałe pomidory malinowe, mozzarella w kulce, liście bazylii, dobrej jakości oliwa, sól i pieprz – opcjonalnie – oliwki

Sałatka caprese – symbolizuje włoską flagę. Także jest banalnie prosta. Wystarczy pokroić na plastry pomidory i mozzarellę. Ułożyć naprzemian. Posypać solą, pieprzem i skropić dobrą oliwą extra virgin. Na wierzchu lub między warstwy wtykamy liście bazylii. Ja dla kontrastu dorzucam oliwki.

Tak jak wspominałam na moim stole nie zabrakło prawdziwie włoskiego prosecco. Mionetto Prosecco D.O.C. Treviso to białe, wytrawne wino musujące, które wytwarzane jest tą samą metodą od 1887 roku. Podaje się je schłodzone, dlatego w ciepłe dni daje niezastąpione uczucie orzeźwienia. To trunek, który sprawdzi się zarówno gdy coś razem świętujemy, ale i gdy mamy chwilę relaksu sami dla siebie. Ja mam do niego słabość – szczególnie jak spotykamy się razem z koleżankami. Prosecco zawsze nadaje elegancji.

500 g płatów lasagne (suszonych, zwykłych – nie błyskawicznych), 500-600 g mielonej wołowiny, 350 g gotowanej szynki w plastrach (u mnie włoska mortadela), 1 litr passaty pomidorowej i niecały 1 litr wody, 5 jajek ugotowanych na twardo, cebula, 60 ml czerwonego wytrwanego wina, 2-3 kule mozzarelli, 2 ząbki czosnku, parmezan do posypania, oliwa, sól

Na każdym przyjęciu warto podać coś na ciepło. Ja postawiłam na lasagne po kalabryjsku. Klasyczna lasagne jest dość pracochłonnym daniem – makaron trzeba obgotować, przygotować długo gotowany sos pomidorowy z warzywami, następnie beszamel, a na końcu wszystko złożyć i upiec. Lasagne kalabryjskiej także nauczyłam się od Nigelli. W niej makaronu się nie obgotowuje, sos przygotowuje się błyskawicznie, a beszamel zastępuje się gotowanymi jajkami i szynką.

Zaczynamy od ugotowania i obrania jajek na twardo (warto włożyć je po ugotowaniu do zimnej wody, aż ostygną). W dużym garnku rozgrzewamy na dnie oliwę i podsmażamy pokrojoną w kostkę cebulę z wyciśniętym czosnkiem. Następnie dodajemy mięso mielone i przesmażamy, aż będzie brązowe. Dolewamy wino, a następnie passatę. Butelkę po passacie płuczemy niecałym litrem wody i dolewamy. Doprowadzamy do wrzenia pod przykryciem. Solimy do smaku – możemy przyprawić suszonymi ziołami jeśli lubimy (bazylią, oregano, tymiankiem). Sos powinien być rzadki. Gotujemy go ok. 5 minut. W tym czasie nagrzewamy piekarnik do 200°C. Przygotowujemy pozostałe składniki i zabieramy się za składanie lasagne.

Prostokątną formę (34 x 24 x 6 lub ciut większą) smarujemy oliwą. Chochlą rozprowadzamy po dnie odrobinę sosu, aby makaron nie przylepił się do dna. Układamy surowy makaron (może na siebie zachodzić). Na makaronie rozsmarowujemy warstwę sosu, układamy warstwę szynki, a następnie rozkruszamy część jajek i mozzarelli. Potem znów makaron, sos, szynka, jajka i mozzarella, aż do wykończenia składników. Na końcu musimy rozłożyć ostatnią warstwę sosu i posypać ją parmezanem. Przykrywamy całość folią aluminiową i pieczemy przez godzinę, zdejmując folię na ostatnie 10 minut. Lasagne powinna być pięknie pofalowana. Jest pyszna także na zimno.

2 gorzkie czekolady (200 g), 5-6 łyżek śmietanki 30%, 2 łyżki miodu, 2 łyżki prosecco, orzechy laskowe, gorzkie kakao

Nie byłabym sobą, gdybym nie podała też czegoś słodkiego. Desery można przygotować wcześniej. Czekoladowe trufle idealnie pasują na włoskie przyjęcie. Wystarczy rozpuścić dwie czekolady i dodać do nich kremówkę, miód i prosecco. Wymieszać, aż zgęstnieje i zostawić do schłodzenia (najlepiej w lodówce – jednak nie za długo). Gęstą masę porcjujemy łyżeczką wkładamy do środka orzech i formujemy niewielką kulę. Obtaczamy w kakao. Żadna bombonierka nie może się równać z takimi truflami.

100 g biszkoptów, 500 g mascarpone, 4 żółtka wiejskich jajek, 4 łyżki drobnego cukru, 1 szklanka zaparzonej kawy, 1/3 szklanki prosecco, świeże maliny (mogą też być truskawki), kakao do posypania

Dla osób, które nie lubią czekolady (są takie?! nie wiem czemu ich zaprosiłam ;)) warto przygotować obłędne owocowe tiramisu w wersji truskawkowej lub malinowej. Wystarczy połączyć kawę z prosecco i odstawić do przestudzenia. W drugiej misce miksujemy żółtka z cukrem (jak nie macie dostępu do sprawdzonych jaj, to warto to robić na parze) i na końcu, gdy powiększą objętość oraz zbledną, wmiksowujemy mascarpone. Przygotowujemy 5-6 pucharków i do każdego wkładamy biszkopt – namoczony w kawie i podzielony na 3-4 kawałki. Następnie wsypujemy kilka malin i dodajemy 2-3 łyżki masy jajecznej. Na wierzchu układamy kolejną porcję namoczonego przez kilka sekund w kawie biszkoptu, przykrywamy masą jajeczną i posypujemy kakao. Ozdabiamy owocami i wkładamy do lodówki do schłodzenia.

Chwile spędzone przy dobrym jedzeniu potrafią odprężyć i zrelaksować. Lato to czas spotkań na świeżym powietrzu – warto to wykorzystać. A Włosi wiedzą co dobre! Jestem ciekawa czy Wy także lubicie włoską kuchnię i czy często gości na Waszym stole.

Drukuj przepis / Generuj PDF